Zabierz głos w sprawie przyszłości systemów ochrony społecznej i usług podstawowych

pt., 08/08/2025 - 10:00
Kod CSS i JS

Zapraszamy do udziału w ankiecie na temat przyszłości systemów ochrony społecznej i podstawowych usług. Wspieranie modernizacji systemów ochrony społecznej jest jednym z czterech obszarów priorytetowych proponowanego Partnerstwa Social Transformations and Resilience (STR).

W ramach przygotowania Partnerstwa STR opracowywany jest Strategiczny Plan Badań i Innowacji (Strategic Research and Innovation Agenda – SRIA) określający działalność Partnerstwa od 2026 roku.

W związku z tym zapraszamy do udziału w ankiecie, której celem jest zidentyfikowanie trendów wpływających na przyszłość systemów ochrony społecznej i usług podstawowych oraz wskazanie pominiętych kierunków. Ankieta jest skierowana do wszystkich zainteresowanych osób, w szczególności do przedstawicieli środowiska naukowego, szczebla rządowego, sektora organizacji pozarządowych, instytucji publicznych i think thanków.

Wypełnienie ankiety zajmie ok 10-20 minut, w zależności od zakresu podawanych informacji. Odpowiedzi są anonimowe i zostaną wykorzystane wyłącznie w celach zbadania trendów służących przygotowaniu SRIA.

Ankietę można wypełnić do 10 września 2025 roku.

Link do ankiety

W przypadku pytań dotyczących ankiety, prosimy o kontakt: str-foresight(at)dlr.de W przypadku pytań związanych z przygotowaniem Partnerstwa, prosimy o kontakt z Zespołem Koordynacyjnym: STR: str(at)ncn.gov.pl

To nie przyszłość, to się dzieje teraz. Seniorzy o życiu w coraz gorętszych miastach.

wt., 05/08/2025 - 12:30
Kod CSS i JS

W cyklu #rozmowaNCN gościnią jest dr Zofia Boni, antropolożka społeczna z Instytutu Antropologii i Etnologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, która bada, jak seniorzy odczuwają upały i jak sobie z nimi radzą.

Zmiany klimatu to nie tylko modele i prognozy – to także codzienne doświadczenia ludzi. Projekt „Doświadczenie zmian klimatycznych. Transdyscyplinarne badanie przegrzewania miast” (EmCliC), realizowany przez zespół dr Zofii Boni, skupił się na tym, jak upały wpływają na życie starszych mieszkańców miast. Badania przeprowadzono w Warszawie i Madrycie – miastach o różnym klimacie i historii adaptacji do wysokich temperatur.

Naukowcy pytali seniorów, jak odczuwają upały, jak sobie z nimi radzą i jak wpływają one na ich zdrowie. Łącząc metody nauk społecznych i przyrodniczych oraz sięgając po nowe technologie, stworzyli wielowymiarowy obraz klimatycznej codzienności. Uzupełnieniem projektu naukowego były działania w ramach inicjatywy Science and Society, które pozwoliły zespołowi przekazać wyniki seniorom, organizacjom społecznym i nawiązać ściślejszą współpracę z urzędem miasta Warszawy.

Anna Korzekwa-Józefowicz: W której dzielnicy Warszawy żyje się seniorom najlepiej, jeśli uwzględnimy zmiany klimatu?

Zofia Boni, fot. M. Łepecki/NCNZofia Boni, fot. M. Łepecki/NCN Zofia Boni: Łatwiej będzie mi odpowiedzieć, której unikają latem – bo to jasno wynikało z naszych badań. Osoby uczestniczące w wywiadach mówiły, że celowo omijają Śródmieście. Zmieniają plany – wizyty u lekarza, załatwianie spraw administracyjnych czy spotkania z rodziną i znajomymi – tylko po to, żeby uniknąć przebywania w Śródmieściu w upale.

Gdzie więc szukają wytchnienia i jakie mają sposoby na upał?

Wiele osób opowiadało o lokalnych parkach – w zależności od tego, gdzie mieszkają – jako o miejscach, które potrafią być naprawdę przyjemne. Zwłaszcza, jeśli są nieco dalej od centrum albo wręcz poza miastem, jak Park Kampinoski.

Część osób – tych, które mogły sobie na to pozwolić – mówiła też o zakupie działek, zwłaszcza ogródków działkowych na terenie miasta. Albo nawet o działkach poza miastem i wyjazdach na lato jako strategii radzenia sobie z upałem.

To zresztą rozwiązanie, które obserwujemy także w innych miastach europejskich, ale dostępne głównie dla osób w uprzywilejowanej sytuacji. Bo nie każdy może sobie pozwolić na to, żeby kupić działkę i spędzać tam, poza miastem, całe lato.

Kiedy temperatury rosną, w mediach często słyszymy ostrzeżenia, skierowane właśnie głównie do osób starszych, by nie wychodziły z domu.

Zostawanie w domu to również jedna ze strategii adaptacyjnych, ale – jak pokazały nasze badania – nie zawsze skuteczna. Część osób zwracała uwagę, że spędzanie całych dni w zamkniętym, dodatkowo zacienionym, mieszkaniu negatywnie wpływało na ich samopoczucie fizyczne i psychiczne. Pojawiało się poczucie izolacji, przygnębienie.

Poza tym, choć wiele mieszkań daje wytchnienie od upału, zdarzają się też takie, które bardzo się nagrzewają i stają się wręcz niebezpieczne. Dlatego niektórzy mówili, że spędzali dni w supermarketach czy centrach handlowych – dlatego, że tam było po prostu chłodniej. Podkreślali jednak, że to frustrujące doświadczenie. Krążenie po sklepie, jednocześnie nie chcąc lub nie mogąc wydawać pieniędzy, to dla naszych badanych nie był odpoczynek, to była strategia przetrwania.

W dyskusjach o zmianach klimatu mówi się najczęściej o skutkach, które będą miały one dla przyszłych pokoleń. Państwo skoncentrowali się na seniorach. Skąd taki dobór grupy?

Rzeczywiście w dominującej narracji wciąż funkcjonuje przekonanie, że skutki zmian klimatycznych dopiero nadejdą w przyszłości. I w tym sensie będą dotyczyć przyszłych pokoleń. Tymczasem nam zależało na pokazaniu, że te zmiany to nie odległa perspektywa, lecz coś, co już się dzieje i czego na co dzień doświadczamy – jak chociażby w przypadku upałów, które badaliśmy. A ich konsekwencje najsilniej odczuwają osoby szczególnie wrażliwe na stres cieplny, czyli między innymi seniorzy. Przy użyciu różnych metod przyglądaliśmy się więc temu, jak osoby starsze radzą sobie z upałami, jak je odczuwają, jak reagują na nie i jak się do nich adaptują.

Jakie to były metody?

W projekcie zastosowaliśmy podejście interdyscyplinarne, łącząc modelowanie klimatyczne i epidemiologiczne – służące analizie wpływu upałów na zdrowie osób starszych – ze społecznymi badaniami ilościowymi i jakościowymi przeprowadzonymi w Warszawie i Madrycie.

Jednym z głównych elementów był tzw. termosondaż – badanie, które objęło reprezentatywną grupę ponad tysiąca starszych mieszkańców w każdym z tych miast. Łączyło ono ankiety z pomiarami temperatury. Równolegle prowadziliśmy badania jakościowe z wykorzystaniem metod etnograficznych, także połączone z pomiarami temperatury, wywiadów fokusowych oraz warsztatów partycypacyjnych. Na podstawie badań etnograficznych w Madrycie powstał również film „Fala”, z uczestnikami badań.

Zależało nam na połączeniu danych uznawanych za obiektywne – takich jak pomiary temperatury – z subiektywnymi doświadczeniami i odczuciami osób starszych. Dzięki temu uzyskaliśmy wielowymiarowy obraz życia codziennego w warunkach narastających upałów.

Intuicyjnie wydaje się, że mieszkańcy Madrytu powinni być lepiej przystosowani do upałów niż warszawiacy – po prostu dlatego, że mieli czas przywyknąć do wyższych temperatur.

To była jedna z naszych hipotez i powód, dla którego wybraliśmy Warszawę, gdzie mieszkańcy historycznie radzili sobie raczej z zimnem, i Madryt – miasto kulturowo bardziej przyzwyczajone do upałów. Nasze wnioski częściowo tę intuicję potwierdziły. Osoby starsze mieszkające w Madrycie mają większą świadomość tego, jak upał wpływa na ich ciało i zdrowie, i lepiej potrafią wychwycić moment, kiedy należy podjąć działania, żeby uniknąć przegrzania. Różnice widać zarówno na poziomie indywidualnych praktyk, jak i miejskiej infrastruktury.

Jednak nawet jeżeli temperatura w Warszawie jest obiektywnie niższa niż w Madrycie, warszawiakom może być trudniej. Nasze ciała, mieszkania i całe miasta nie są dostosowane do długotrwałych upałów. Dlatego paradoksalnie łatwiej może być sobie poradzić z temperaturą 35 stopni Celsjusza w Madrycie niż 25 stopni w Warszawie.

Nie oznacza to jednak, że dla starszych osób w Madrycie upały nie stanowią dużego problemu – wręcz przeciwnie. Tamtejsze temperatury także rosną, coraz częściej dochodzą latem do 40 stopni, więc mimo pewnego przyzwyczajenia, problem jest odczuwalny również tam.

Mieszkania na południu są lepiej dostosowane do gorącego lata, więc może przynajmniej nie stają się taką pułapką dla seniorów?

Sposób budowania był tam przez dekady dostosowywany do wysokich temperatur – jasne elewacje, okiennice, wszystko po to, by w mieszkaniach było choć trochę chłodniej. W Madrycie klimatyzację ma też znacznie więcej osób niż w Warszawie, ale wiele z nich korzysta z niej bardzo oszczędnie. Ze względu na wysokie koszty energii często włączają ją tylko na 10–15 minut, by lekko schłodzić wnętrze – i zaraz wyłączają. Po prostu nie stać ich na więcej.

Rozmawiamy o upałach, choć w tym roku lato w Warszawie nie jest szczególnie gorące – co zresztą bywa wykorzystywane przez osoby podważające istnienie zmian klimatycznych. Czy w trakcie badań zetknęli się Państwo z takimi postawami również wśród seniorów?

Są badania, do których się odwoływaliśmy, stawiające hipotezę, że osoby najbardziej dotknięte skutkami zmian klimatu są też bardziej świadome ich istnienia. Często przywołuje się tu społeczności wyspiarskie – i faktycznie w wielu przypadkach ta świadomość jest tam wysoka. Jednocześnie jednak często brakuje świadomości tego, że ekstremalne zjawiska pogodowe, których doświadczamy – takie jak upały, pożary, ulewy i związane z nimi powodzie – są konsekwencją antropogenicznych zmian klimatu.

Co nas zaskoczyło, skala tej świadomości wśród naszych badanych była bardzo duża. Zarówno w Warszawie, jak i w Madrycie, osoby starsze dobrze rozumiały, że to, czego doświadczają, ma związek ze zmianami klimatycznymi. 71% osób biorących udział w termosondażu w Warszawie uznało, że zmiany klimatu wpływają na ich codzienne życie, a aż 95% łączyło coraz częstsze i intensywniejsze fale upałów właśnie z tym zjawiskiem.

Mam wrażenie, że ta grupa – osoby starsze – dostrzegła powagę sytuacji wcześniej niż inne. Wynika to zarówno z ich szczególnej wrażliwości fizjologicznej, jak i społecznej. Zaczęliśmy realizować te badania w 2020 roku, czyli pięć lat temu. W tym czasie naprawdę sporo się zmieniło – zarówno jeśli chodzi o rosnące temperatury, jak i sposób, w jaki mówi się dziś o upałach. Temat ten zdecydowanie zyskał na znaczeniu, a świadomość zagrożeń z nim związanych wyraźnie wzrosła.

Uczestnicy naszych badań opowiadali, że już kilka lat wcześniej przewidywali, że upały będą dla nich coraz większym wyzwaniem – i podejmowali konkretne działania: jedni kupili działkę, żeby mieć gdzie się schronić, inni inwestowali choćby w wiatraki.

Osoby szczególnie narażone na stres cieplny, źródło: EmCliCOsoby szczególnie narażone na stres cieplny, źródło: EmCliC Mówimy o rozwiązaniach indywidualnych. A w jaki sposób miasta powinny się przygotować, by ułatwić życie seniorom?

Pytaliśmy o to w trakcie warsztatów partycypacyjnych zrealizowanych w ramach Inicjatywy Science and Society w tym roku. Interesowało nas, co – z perspektywy osób starszych – warto zmienić w miejskiej polityce adaptacyjnej.

Uczestnicy zgłaszali bardzo konkretne pomysły. Mówili, że w Warszawie brakuje łatwego dostępu do wody pitnej – poidełek jest mało, są trudne do znalezienia i często nie wiadomo, czy w ogóle działają. Wiele osób mówiło też o braku cienia w przestrzeni publicznej – nawet w parkach ławki bywają w pełnym słońcu, a dojście do nich, zwłaszcza w upale, bywa uciążliwe. Wymyślili otwieranie miejsc chłodzących – które jak się okazało właśnie tego lata zostały w Warszawie otwarte – zwracając uwagę na to, że dotarcie do nich może być dla wielu seniorów po prostu niemożliwe, bo są za daleko albo trzeba się tam dostać przez rozgrzane skrzyżowania i niezacienione przystanki.

Bardzo ciekawym pomysłem były tzw. półkolonie chłodzące – czyli zorganizowane wyjazdy poza miasto, choćby na jeden dzień, żeby osoby starsze mogły odpocząć od miejskiego upału. Pojawiła się też propozycja miejskiego dofinansowania na dostosowanie mieszkań do rosnących temperatur – na przykład na montaż markiz czy okiennic, które poprawiają komfort w czasie gorących dni. Te głosy stały się dla nas punktem wyjścia do dalszych rozmów z ekspertami i przedstawicielami miasta.

Takie propozycje znajdują zrozumienie u osób zarządzających miastem?

Wiele działań adaptacyjnych ma charakter bardzo indywidualny. Obowiązek radzenia sobie z upałem spada w dużej mierze na jednostki, a tu ogromne znaczenie mają kwestie społeczno-ekonomiczne – nie każdy może sobie pozwolić na wyjazd z miasta czy na zainstalowanie i używanie klimatyzacji.

Ale widać, że miasto podejmuje działania, które mają złagodzić skutki wysokich temperatur. Przykładem są miejsca chłodu – otwarte po raz pierwszy w tym roku, jest ich w Warszawie blisko 150. To miejsca użyteczności publicznej, gdzie można odpocząć od skwaru. Powstaje też coraz więcej poidełek z wodą. Problemem pozostaje jednak komunikacja – choć istnieją mapy pokazujące, gdzie znajdują się miejsca chłodu czy źródełka, wielu seniorów po prostu nie wie, że takie informacje są dostępne albo gdzie ich szukać. Oprócz samych rozwiązań potrzebujemy też lepszego informowania i docierania z tą wiedzą do osób, które najbardziej jej potrzebują.

Ważne są rozwiązania systemowe, dostępne dla wszystkich. Tylko takie działania – powszechne i publiczne – mogą realnie wspierać osoby najbardziej narażone na stres cieplny. Adaptacja do upałów nie powinna być jedynie prywatną sprawą każdego z nas, ale elementem polityki miejskiej, wspólnej odpowiedzialności i sprawiedliwości klimatycznej.

Nie każdy może pozwolić sobie na zainstalowanie klimatyzacji albo jej intensywne używanie, jak wspomniani seniorzy z Madrytu.

Klimatyzacja to w ogóle przykład tzw. maladaptacji, czyli działań, które pozornie pomagają, ale w dłuższej perspektywie mogą pogarszać sytuację. Indywidualna klimatyzacja rzeczywiście przynosi ulgę – schładza mieszkanie, poprawia komfort termiczny – ale jednocześnie może mieć negatywne skutki. Nie tylko zdrowotne, bo organizm inaczej się wtedy przyzwyczaja do wysokich temperatur, ale też środowiskowe. Masowe użycie klimatyzatorów w miastach zwiększa efekt miejskiej wyspy ciepła i podnosi temperaturę w mieście, wiąże się też z większym zużyciem energii z paliw kopalnianych.

Czyli poprawiamy sobie warunki lokalnie, ale jednocześnie pogarszamy je innym. I warto o tym mówić, bo to pokazuje, jak nierówna może być adaptacja do zmian klimatu. Możemy dojść do sytuacji, w której część osób żyje w klimatyzowanych mieszkaniach, pracuje w klimatyzowanych biurach i jeździ klimatyzowanymi samochodami, a pozostali – bez dostępu do takich rozwiązań – odczuwają coraz większe skutki upałów. Ten społeczny wymiar adaptacji i kwestie sprawiedliwości klimatycznej naprawdę warto mieć na uwadze.

Projekt „Doświadczenie zmian klimatycznych. Transdyscyplinarne badanie przegrzewania miast” (EmCliC) realizowany przez zespół dr Zofii Boni był finansowany z funduszy norweskich i EOG w konkursie IdeaLab. Dzięki dodatkowemu wsparciu w programie Science and Society zespół rozwinął działania o charakterze społecznym.

Wspólnie z seniorkami i seniorami – osobami szczególnie narażonymi na skutki przegrzewania – badaczki i badacze przygotowali dokument zawierający diagnozę problemów związanych z upałami w Warszawie oraz propozycje rozwiązań, które mogą pomóc lepiej się do nich adaptować.

Science and Society to program, którego celem było włączenie społeczeństwa w proces badawczy – od stawiania pytań po wypracowywanie rozwiązań i dzielenie się wynikami. NCN zaprosił do udziału jedenaście polsko-norweskich zespołów, które wcześniej prowadziły projekty w konkursach GRIEG lub IdeaLab. Baza wszystkich inicjatyw zrealizowanych w ramach programu zostanie opublikowana na naszej stronie w X.

Dotychczasowe rozmowy z badaczkami i badaczami o ich pracy, opublikowane w cyklu #rozmowaNCN.

Nagroda Tohoku University International Award dla profesora Tomasza Dietla

pt., 01/08/2025 - 15:30
Kod CSS i JS

Profesor Tomasz Dietl, przewodniczący Rady NCN, został laureatem japońskiej nagrody Tohoku University International Award – Special Award. Uroczyste wręczenie Nagrody odbędzie w październiku, podczas obchodów Dnia Absolwenta Uniwersytetu Tohoku.

Profesor Dietl jest cenionym na świecie fizykiem teoretycznym, znanym ze swoich prac w dziedzinie spintroniki i materiałów topologicznych. Jego artykuł z 2000 roku opublikowany w Science, w którym zaproponował teorię ferromagnetyzmu w rozcieńczonych półprzewodnikach magnetycznych, jest najczęściej cytowaną publikacją w historii Uniwersytetu Tohoku. Prof. Dietl odegrał kluczową rolę w rozwoju badań nad spintroniką na tej uczelni. Od 1999 roku był profesorem w Instytucie Badań Komunikacji Elektrycznej (Research Institute of Electrical Communication), a w latach 2012–2023 pełnił funkcję głównego badacza (Principal Investigator) w Advanced Institute for Materials Research (AIMR). Profesor był również zaangażowany w międzynarodowy program studiów doktoranckich GP-Spin na Uniwersytecie Tohoku, w ramach którego opiekował się wieloma doktorantami.

Prof. Tomasz Dietl podczas Dni NCN w Rzeszowie, fot. Łukasz BeraProf. Tomasz Dietl podczas Dni NCN w Rzeszowie, fot. Łukasz Bera Profesor związany jest od lat z Instytutem Fizyki Polskiej Akademii Nauk, gdzie uzyskał habilitację i tytuł profesora. Był tam kierownikiem i założycielem Laboratorium Badań Kriogenicznych i Spintronicznych, a obecnie kieruje Międzynarodowym Centrum Sprzężenia Magnetyzmu i Nadprzewodnictwa z Materią Topologiczną - MagTop, finansowanym z grantu Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Doświadczenie badawcze zdobywał podczas staży podoktorskich w Ecole Polytechnique w Paryżu i na Uniwersytecie Technicznym w Monachium. Pracował też jako profesor wizytujący Uniwersytetu Keplera w Linzu, Uniwersytetu Fouriera w Grenoble, Uniwersytetu Tohoku w Sendai i oraz Uniwersytetu w Orsay. Był też profesorem zwyczajnym w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego (2004-2016).

Badacz jest laureatem Nagrody im. Marii Skłodowskiej-Curie w Polsce (1997), Nagrody Naukowej im. Aleksandra von Humboldta w Niemczech (2003), Europejskiej Nagrody Fizycznej Agilent Technologies (2005, z Davidem D. Awschalomem i Hideo Ohno) za pionierskie prace, które utorowały drogę do powstania spintroniki półprzewodnikowej, Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2006) oraz Medalu im. Mariana Smoluchowskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego (2010). W 2013 r. otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Uniwersytet Tohoku, który mieści się w mieście Sendai w prefekturze Miyagi, jest jednym z wiodących państwowych uniwersytetów w Japonii. Związki prof. Tomasza Dietla z Uniwersytetem Tohoku sięgają lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Wyróżnienie Tohoku University International Award ustanowione zostało w 2022 roku i przyznawane jest osobom związanym z uczelnią, które, poprzez swoją działalność na arenie międzynarodowej, w znaczący sposób przyczyniły się do zwiększenia jej rozpoznawalności na całym świecie.

Granty dla młodego pokolenia naukowców przyznane

śr., 30/07/2025 - 12:00
Kod CSS i JS

Przedstawiamy wyniki konkursu SONATINA 9. Granty na zatrudnienie w jednostkach, prowadzenie badań oraz staże zagraniczne otrzymało 50 osób rozpoczynających karierę w nauce.

SONATINA to szansa dla osób ze stopniem doktora, które chciałyby rozwijać swoją karierę naukową i zdobyć doświadczenie w roli kierownika projektu. W tej edycji o finansowanie mogły ubiegać się osoby, które uzyskały stopień doktora w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r., a także osoby które w momencie składania wniosku nie miały jeszcze stopnia doktora, ale były zobowiązały się go uzyskać do 30 czerwca. 

Laureaci SONATINY otrzymują środki na pełnowymiarowe zatrudnienie w jednostce na terenie Polski (innej niż ta, w której uzyskali stopień doktora) przez 24 lub 36 miesięcy oraz prowadzenie badań, czyli np. wynagrodzenia dla wykonawców (tzw. dodatkowe), zakup materiałów i drobnego sprzętu, usługi obce, wyjazdy, wizyty, konsultacje. Muszą także odbyć staż trwający od 3 do 6 miesięcy w zagranicznym ośrodku naukowym.

W dziewiątej edycji konkursu SONATINA do NCN spłynęło 249 wniosków. Były one oceniane w superpanelach, czyli przez zespoły ekspertów powołane dla trzech grup nauk: humanistycznych, społecznych i o sztuce (HS), ścisłych i technicznych (ST) oraz nauk o życiu (NZ). Procedura oceny wniosków w SONATINIE jest tradycyjnie dwuetapowa, jak w większości konkursów grantowych NCN, z tą różnicą, że na II etapie oceny kierownik projektu zapraszany jest dodatkowo na rozmowę kwalifikacyjną w siedzibie NCN.

Finansowanie otrzymało 50 naukowczyń i naukowców, na realizację projektów z obszaru badań podstawowych lub aplikacyjnych. Na liście laureatów znalazło się 15 przedstawicieli nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce, 22 osoby reprezentujące nauki ścisłe i techniczne oraz 13 reprezentantów nauk o życiu. Łączna wartość przyznanych im grantów to ponad 44,7 mln zł. Liczbowy wskaźnik sukcesu w konkursie wyniósł 20,08%.

Listy rankingowe SONATINA 9

Listy rankingowe SONATINA 9 w .pdf

Badania laureatów

W grupie nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce w gronie laureatów znalazła się dr Łucja Doradzińska, która na Uniwersytecie Jagiellońskim zrealizuje projekt pt. „Widzimy to czego się spodziewamy, czy to co chcemy zobaczyć? Wspólny wpływ oczekiwań i endogennej uwagi na świadomość wzrokową”. Naukowczyni będzie badać procesy zachodzące w naszych mózgach, które pozwalają nam zbudować w sobie świadomość otaczającego nas świata, na podstawie docierających do nas bodźców zewnętrznych. Szczególną uwagę poświęci roli uwagi oraz oczekiwań w budowaniu subiektywnej świadomości.

Dr Honorata Sroka w Instytucie Badań Literackich PAN zrealizuje projekt poświęcony awangardowym archiwom w Europie Środkowo-Wschodniej. Naukowczyni zbada praktyki archiwalne neo-awangard oraz zajmie się opracowaniem terminu “awangardowe archiwum” poprzez prześledzenie niekonwencjonalnych podejść do kolekcjonowania obiektów w latach 60. i 70. XX wieku.

W grupie nauk ścisłych i technicznych finansowanie otrzymał między innymi dr inż. Matt Hepburn, który zrealizuje grant SONATINA na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Naukowiec wraz z zespołem zajmie się opracowaniem metody wykrywania tkanki nowotworowej, która mogłaby być pomocna podczas operacji usunięcia raka piersi w ramach tzw. chirurgii oszczędzającej. Tego rodzaju operacje przeprowadza się u pacjentek na wczesnym etapie choroby, w celu usunięcie guza przy zachowaniu jak największej ilości zdrowej tkanki piersi. Obecnie chirurdzy nie dysponują narzędziem, które pozwoliłoby im na identyfikację i usunięcie wszystkich komórek nowotworowych podczas operacji. Guzy są usuwane z marginesem, co w praktyce przekłada się na konieczność reoperacji u części pacjentek. Obiecującą metodą obrazowania w tym kontekście jest dynamiczna optyczna tomografia koherencyjna (OCT), która jednak obecnie nie jest w stanie dostarczyć wyników w czasie odpowiadającym czasowi operacji. Celem prac zespołu dra Hepburna będzie opracowanie ulepszonej wersji dOCT.

Dzięki grantowi SONATINA dr Dominika Łuców w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN zajmie się badaniem ameb skorupkowych. Ameby zasiedlają między innymi jeziora i torfowiska, są bardzo wrażliwe na zmiany zachodzące w środowisku, dzięki czemu stanowią doskonałe gatunki wskaźnikowe, wykorzystywane m.in. w rekonstrukcjach paleoekologicznych. Dr Łuców skoncentruje się na ocenie bioróżnorodności i potencjalnego wykorzystania ameb skorupkowych do rekonstrukcji zmian środowiskowych w regionie rolniczym Europy Środkowej, w szczególności do śledzenia procesów eutrofizacji jezior.

Wśród laureatów w grupie nauk o życiu jest dr Aleksandra Tempes, która na Uniwersytecie Warszawskim zrealizuje badania dotyczące mechanizmów leżących u podstaw padaczki noworodkowej. To ciężka choroba neurologiczna, będąca następstwem encefalopatii okołoporodowej – uszkodzenia mózgu spowodowanego zmniejszeniem prężności tlenu we krwi. Padaczka może mieć podłoże genetyczne. W trakcie wcześniejszych badań zrealizowanych we współpracy z naukowcami z Kanady, naukowczyni wzięła udział w odkryciu nowej mutacji genetycznej u dziecka chorego na padaczkę okołoporodową. Teraz w ramach grantu SONATINA przeanalizuje, w jaki sposób nowo odkryta mutacja wpływa na funkcjonowanie neuronów i jakie mechanizmy leżą u podstaw jej związku z padaczką.

Grant SONATINA na Politechnice Gdańskiej zrealizuje dr Michał Pierański. Głównym obszarem jego zainteresowań jest przeciwdrobnoustrojowa inaktywacja fotodynamiczna (aPDI), obiecująca forma terapii zakażeń bakteryjnych, która mogłaby być alternatywą w obliczu rosnącej antybiotykooporności bakterii. Wcześniej zespół z udziałem dra Pierańskiego badał możliwość wykorzystania aPDi do zwalczania zakażeń wywołanych przez Streptococcus agalactiae, szczep bakterii zagrażający życiu noworodków, będący także źródłem infekcji u kobiet w ciąży, osób starszych oraz z obniżoną odpornością. Ostatnio w trakcie prac naukowcy zaobserwowali rozwój tolerancji bakterii na aPDI. W projekcie SONATINA dr Pierański będzie badać, które geny są niezbędne do rozwoju takiej tolerancji.

We wszystkich rozstrzygniętych do tej pory dziewięciu edycjach SONATINY granty o łącznej wartości niemal 279 mln zł otrzymało już 375 naukowczyń i naukowców rozpoczynających kariery. Lista wszystkich projektów SONATINA finansowanych przez NCN wraz z opisami popularnonaukowymi jest dostępna w Bazie projektów NCN.

Listy rankingowe SONATINA 9

Ogłoszenie SONATINA 9

Konkurs na komponenty badawcze w projektach Polskie Powroty NAWA 2024

śr., 30/07/2025 - 10:30
Kod CSS i JS

Otwieramy nabór wniosków o finansowanie komponentów badawczych dla naukowczyń i naukowców, którzy wrócą do Polski w ramach programu Polskie Powroty NAWA 2024.

Polskie Powroty NAWA to program Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej (NAWA), umożliwiający wyróżniającym się polskim naukowcom pracującym za granicą powrót do Polski i prowadzenie badań w polskich uczelniach, instytutach naukowych lub instytutach badawczych. Młodzi i doświadczeni naukowcy mogą się w nim ubiegać o środki na zbudowanie w Polsce własnej grupy projektowej i prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych. Więcej o programie.

Narodowe Centrum Nauki dzięki współpracy z Narodową Agencją Wymiany Akademickiej finansuje komponenty badawcze realizowane przez naukowców powracających do Polski w ramach Polskich Powrotów NAWA.

OGŁOSZENIE

Nabór wniosków w NCN jest otwarty dla naukowców, którzy otrzymali finansowanie w konkursie Polskie Powroty NAWA 2024 i w których zostały zaplanowane komponenty badawcze. Komponenty muszą mieć pozytywną rekomendację zespołu oceniającego NAWA. Wśród 11 laureatów konkursu Polskie Powroty NAWA 2024 znalazło się 10 takich projektów.

Komponenty badawcze można realizować w ciągu pierwszych 18 miesięcy projektu. Maksymalna wysokość finansowania dla jednego komponentu to 200 tys. zł. Budżet przeznaczony przez Radę NCN na realizację komponentów badawczych w ramach programu Polskie Powroty NAWA 2024 wynosi 2 mln zł.

Wnioski o finansowanie komponentów należy składać w systemie OSF. W NCN zostaną poddane wyłącznie ocenie formalnej, ponieważ ich ocenę merytoryczną przeprowadziła NAWA.

Wyniki konkursu MINIATURA 9 dla wniosków złożonych w kwietniu

śr., 23/07/2025 - 09:00
Kod CSS i JS

Publikujemy trzecią listę rankingową działań naukowych zakwalifikowanych do finansowania w konkursie MINIATURA 9. Granty o łącznej wartości niemal 2,9 mln zł trafiły do 74 osób.

O sfinansowanie działań naukowych w konkursie MINIATURA 9 mogą starać się naukowczynie i naukowcy, którzy nie byli dotąd laureatami konkursów NCN a stopień doktora uzyskali nie wcześniej niż w 2013 roku. Muszą również posiadać w swoim dorobku co najmniej jedną opublikowaną pracę lub co najmniej jedno dzieło bądź dokonanie artystyczne lub artystyczno-naukowe. Działania obejmujące dowolną tematykę z obszaru badań podstawowych, mogą być prowadzone w formie badań wstępnych, kwerend lub wyjazdów o charakterze naukowym, a maksymalny czas ich realizacji to 12 miesięcy. Całkowity budżet działania musi mieścić się w przedziale 5-50 tys. zł.

Sztuczna inteligencja w humanistyce

W obszarze nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce finansowanie otrzymało 26 działań naukowych. Wśród poruszanych przez laureatów tematów znalazł się m.in. wpływ sztucznej inteligencji na różne dziedziny życia i dyscypliny naukowe. Dr Sebastian Zieliński z Politechniki Warszawskiej przeprowadzi kwerendę na temat prawnych aspektów wykorzystania systemów sztucznej inteligencji w śledztwach wewnętrznych. Badania pilotażowe i kwerenda dra Dominika Horodyskiego z Uniwersytetu SWPS będą zmierzać do zmapowania praktyk instytucjonalnych i wyzwań proceduralnych związanych z wykorzystaniem sztucznej inteligencji w arbitrażu pomiędzy inwestorem a państwem. Natomiast dr Paweł Aleksandrowicz z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie sprawdzi, jak w odbiorze widzów wypada tłumaczenie napisów filmowych wygenerowane przez AI w porównaniu z tłumaczeniem wykonanym przez człowieka oraz tłumaczeniem post-edytowanym.

Choroby neurodegeneracyjne i neuropsychiatryczne

W naukach o życiu do finansowania zostały zakwalifikowane 22 działania naukowe. W zdecydowanej większości dotyczą one kwestii medycznych związanych z doskonaleniem terapii, poprawą jakości życia pacjentów lub mechanizmów rozwoju różnego rodzaju chorób, m.in. neurodegeneracyjnych i neuropsychiatrycznych. Dr Wojciech Krzeptowski z Instytutu Farmakologii im. J. Maja PAN zbada cytoplazmatyczne G-kwadrupleksy RNA w chorobie Alzheimera, z wykorzystaniem neuronów wyprowadzonych z ludzkich indukowalnych komórek macierzystych (hiPSCs). Dr Kinga Sałaciak z Uniwersytetu Jagiellońskiego, realizując badania wstępne skupi się na celowaniu w szlaki sygnalizacyjne receptora D2 u myszy, w poszukiwaniu szansy na poprawę plastyczności poznawczej w zaburzeniach neuropsychiatrycznych, a dr Krzysztof Szymoński z Uniwersytetu Jagiellońskiego przeanalizuje wpływ czynników środowiskowych na neurodegenerację.

Doskonalsze technologie budowlane

W obszarze nauk ścisłych i technicznych eksperci wyróżnili 26 działań, m.in.  pokazujących wpływ badań podstawowych na przyszłość i doskonalenie technologii budowlanych. Dr Magdalena Małecka z Politechniki Śląskiej przeprowadzi badania wstępne nad nowymi farbami zawierającymi w składzie zaawansowane materiały bazujące na nanowęglach, do potencjalnego wykorzystania w konserwacji budynków. Dr hab. Hanna Koshlak z Politechniki Świętokrzyskiej w ramach badań pilotażowych sprawdzi możliwość integracji fotowoltaiki z oknami ogrzewanymi elektrycznie, w celu zwiększenia efektywności energetycznej budynków.

Lista wszystkich działań zakwalifikowanych do finansowania w konkursie MINIATURA 9

Lista rankingowa nr 3 w konkursie MINIATURA 9 (.pdf)

Statystyki

Finansowanie w poszczególnych grupach nauk:

  • nauki humanistyczne, społeczne i o sztuce – 26 działań o wartości 705 641 zł
  • nauki ścisłe i techniczne – 26 działań o wartości 1 129 788 zł
  • nauki o życiu – 22 działania o wartości 1 052 927 zł

Finansowanie łącznie: 2 888 356 zł.

Ostatnia szansa na złożenie wniosku

Wnioski w konkursie MINIATURA 9 przyjmujemy jeszcze do końca lipca do godz. 16.00. Zachęcamy do skorzystania z ostatnich dni naboru.

Podczas oceny wniosków eksperci wybrani przez Radę NCN biorą pod uwagę m.in. osiągnięcia naukowe osoby wskazanej do realizacji działania naukowego, poziom naukowy działania, możliwość jego wykonania i potencjalny wpływ na rozwój dyscypliny, zasadność realizacji działania, zasadność planowanych kosztów w stosunku do przedmiotu i zakresu działania naukowego, a także sposób przygotowania wniosku.

Budżet dziewiątej edycji MINIATURY wynosi 20 mln zł i jest podzielony proporcjonalnie na wszystkie miesiące naboru, od lutego do lipca. Przypominamy, że jednym z warunków uzyskania finansowania, oprócz rekomendacji od ekspertów, jest zmieszczenie się wniosku w puli przeznaczonej na dany miesiąc.

Polsko-austriacki projekt nagrodzony w konkursie Weave-UNISONO

śr., 16/07/2025 - 09:00
Kod CSS i JS

Badania nad falami elektromagnetycznymi i grawitacyjnymi zostaną przeprowadzone przez polskich i austriackich naukowców pod kierownictwem dr. hab. Mikołaja Korzyńskiego z Centrum Fizyki Teoretycznej Polskiej Akademii Nauk.

Celem projektu pt. Soczewkowanie fal elektromagnetycznych i grawitacyjnych jest zrozumienie, jak emitowane przez dalekie obiekty fale, które są dla astronomów najważniejszym źródłem informacji we Wszechświecie, przemieszczają się w czasoprzestrzeni. Badacze podejmą temat teorii rozchodzenia się fal w zakrzywionych czasoprzestrzeniach i zbadają dwa przykłady astrofizycznych źródeł fal: tzw. supermasywną czarną dziurę oraz silnie soczewkowane galaktyki. Naukowcy zbadają, czy możliwe jest wykrycie poprzecznych ruchów takich obiektów oraz soczewek grawitacyjnych względem Układu Słonecznego metodą monitorowania ich dokładnego położenia przez okres ok. 10 lat.

Po stronie austriackiej badaniami pokieruje Marius Adrian Oancea z Uniwersytetu Wiedeńskiego, a polski budżet projektu wyniesie niemal 1,5 miliona złotych. Wniosek został oceniony przez austriacką agencję FWF (Austrian Science Fund), natomiast Narodowe Centrum Nauki zaakceptowało wyniki tej oceny w ramach współpracy w programie Weave.

Weave-UNISONO i procedura agencji wiodącej

Konkurs Weave-UNISONO to efekt wielostronnej współpracy między instytucjami finansującymi badania naukowe, skupionymi w stowarzyszeniu Science Europe. Został ogłoszony w celu uproszczenia procedur składania i selekcji projektów badawczych we wszystkich dyscyplinach nauki, angażujących badaczy z dwóch lub trzech krajów europejskich.

Wyłanianie laureatów opiera się na procedurze agencji wiodącej, w myśl której tylko jedna z instytucji partnerskich odpowiedzialna jest za pełną ocenę merytoryczną wniosku, pozostali partnerzy akceptują wyniki tej oceny.

W ramach programu Weave partnerskie zespoły badawcze składają wnioski o finansowanie równolegle do agencji wiodącej oraz do właściwych dla siebie instytucji uczestniczących w programie. Wspólny projekt musi zawierać spójne plany badań, wyraźnie ukazujące wartość dodaną współpracy międzynarodowej.

Konkurs Weave-UNISONO jest otwarty w trybie ciągłym. Zachęcamy zespoły pragnące podjąć współpracę z partnerami z Austrii, Czech, Słowenii, Szwajcarii, Niemiec, Luksemburga oraz Belgii-Flandrii do zapoznania się z treścią ogłoszenia konkursowego i składania wniosków.

Decyzje dla wniosków niespełniających wymogów formalnych w konkursie MINIATURA 9, złożonych w czerwcu

śr., 16/07/2025 - 08:45
Kod CSS i JS

Informujemy, że dziś zostaną wysłane decyzje dla wniosków złożonych w konkursie MINIATURA 9 w czerwcu, które nie zostały zakwalifikowane do finansowania z powodu niespełnienia wymogów formalnych. Uzasadnienia dostępne są w systemie OSF. Prosimy o sprawdzenie statusu wniosku w systemie OSF oraz Elektronicznych Skrzynek Podawczych ESP (ePUAP).

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1045), zwaną dalej: ustawą o doręczeniach elektronicznych oraz obowiązkach spoczywających na Narodowym Centrum Nauki w kontekście w/w ustawy, w związku z treścią art. 147 ust. 5 ustawy o doręczeniach elektronicznych, mając na uwadze zapewnienie sprawności doręczeń i terminowego załatwiania spraw, Narodowe Centrum Nauki odstępuje od wysyłki decyzji Dyrektora Narodowego Centrum Nauki na podstawie ustawy o doręczeniach elektronicznych. Decyzje Dyrektora Narodowego Centrum Nauki doręczane będą na dotychczasowych zasadach tj.: decyzje Dyrektora Narodowego Centrum Nauki doręczane są wnioskodawcy w formie dokumentu elektronicznego na wskazany we wniosku adres elektroniczny. Decyzje Dyrektora Narodowego Centrum Nauki podpisane są elektronicznym podpisem kwalifikowanym w formacie PAdES. Sposób doręczenia decyzji zależy od statusu wnioskodawcy.

Decyzja Dyrektora Narodowego Centrum Nauki będzie doręczana wyłącznie na wskazany we wniosku adres ESP ePUAP. W przypadku gdy wnioskodawca posiada uprawnienia podmiotu publicznego, decyzja wysyłana będzie w trybie Urzędowego Poświadczenia Przedłożenia (zwanym dalej: „UPP”). W przypadku gdy wnioskodawca nie posiada uprawnień podmiotu publicznego decyzja wysłana będzie w trybie Urzędowego Poświadczenia Doręczenia (zwanym dalej: „UPD”).

W przypadku braku decyzji należy sprawdzić poprawność podanego we wniosku adresu ESP ePUAP. W przypadku podania błędnego adresu należy skontaktować się z opiekunem wniosku podanym w systemie OSF.

Jesienią ruszy nabór wniosków w konkursie OPUS 30+LAP/Weave

pon., 14/07/2025 - 09:30
Kod CSS i JS

Już 15 września 2025 r. ogłosimy konkurs OPUS 30+LAP/Weave na projekty badawcze. Jesienny nabór wniosków w konkursie OPUS obejmuje również wnioski na projekty realizowane we współpracy międzynarodowej w oparciu o procedurę agencji wiodącej (LAP) w ramach programu Weave.

Współpraca LAP w konkursie OPUS 30 w programie Weave

W 2025 r. Narodowe Centrum Nauki współpracuje z instytucjami partnerskimi z:

  • Austrii (FWFAustrian Science Fund),
  • Czech (GAČR Czech Science Foundation),
  • Słowenii (ARISSlovenian Research and Innovation Agency),
  • Szwajcarii (SNSFSwiss National Science Foundation),
  • Niemiec (DFGGerman Research Foundation),
  • Luksemburga (FNRLuxembourg National Research Fund),
  • Belgii – Flandrii (FWOResearch Foundation – Flanders).

NCN, jako agencja wiodąca, przeprowadzi w ramach konkursu OPUS 30 ocenę merytoryczną wniosków OPUS LAP obejmujących realizację dwu- lub trójstronnych projektów badawczych z udziałem zespołów badawczych z Polski oraz z Austrii, Czech, Słowenii, Niemiec, Szwajcarii, Luksemburga i Belgii-Flandrii w ramach programu Weave. W przypadku rekomendowania do finansowania projektów badawczych, NCN przyznaje środki finansowe polskim zespołom badawczym, a właściwe instytucje partnerskie przyznają środki finansowe zagranicznym zespołom.

Jak przygotować wniosek

Do konkursu OPUS 30 będą przyjmowane wnioski OPUS LAP:

  • przygotowane przez polskie zespoły badawcze we współpracy z zagranicznymi zespołami badawczymi, zgodnie z wymogami określonymi w ogłoszeniu o konkursie OPUS 30, które zostanie opublikowane na stronie NCN 15 września 2025 r.,
  • w dowolnej z dyscyplin naukowych w ramach paneli NCN,
  • na realizację badań podstawowych, które nie były i nie są finansowane z NCN ani z innych źródeł,
  • w których zaplanowano współpracę naukową opartą na zrównoważonym i komplementarnym wkładzie zespołów badawczych, występujących równolegle o środki finansowe na realizację projektów do właściwych dla nich instytucji finansujących badania w ramach programu Weave. Oznacza to, że wkład każdego z zaangażowanych w realizację projektu zespołów jest znaczący i niezbędny, a zaplanowane dla każdego zespołu zadania uzupełniają się i tworzą spójny, wspólny projekt badawczy. Wniosek OPUS LAP, który w ocenie Zespołu Ekspertów nie spełnia tego kryterium, nie może zostać zakwalifikowany do finansowania.

Wnioski OPUS LAP będą składane do NCN przez polski zespół badawczy, za pośrednictwem systemu OSF do dnia 15 grudnia 2025 r., do godz. 14:00.  Dodatkowo, każdy z zagranicznych zespołów badawczych, zaangażowanych w dany projekt, musi złożyć do właściwej instytucji partnerskiej wniosek o finansowanie w ramach programu Weave, w tym komplet wymaganych przez nią dokumentów, zgodnie z obowiązującymi w tej instytucji terminami i zasadami. Jeśli instytucja partnerska wymaga złożenia w swoim systemie kopii wniosku OPUS LAP, po wysłaniu wniosku w systemie OSF należy wygenerować kompletną wersję anglojęzyczną wniosku w formacie PDF i przekazać ją zagranicznemu zespołowi badawczemu. Wersje wniosku OPUS LAP składanego do NCN i do instytucji partnerskiej muszą być identyczne.

Kontakt ds. ogólnych:

Magdalena Dobrzańska-Bzowska

e-mail: Magdalena.Dobrzanska-Bzowska@ncn.gov.pl

(w godz. 9-13)

Koordynator:

dr Oskar Wolski

e-mail: Oskar.Wolski@ncn.gov.pl

Europejskie Partnerstwo One Health Antimicrobial Resistance rozpoczęło działalność

czw., 10/07/2025 - 09:30
Kod CSS i JS

1 czerwca oficjalnie uruchomiono realizację współfinansowanego Partnerstwa Europejskiego One Health Antimicrobial Resistance (OHAMR), które jest realizowane przez 53 instytucje z 30 krajów. Partnerstwo to będzie koordynować i wspierać badania i innowacje w ramach interdyscyplinarnego podejścia „Jedno zdrowie” (One Health approach) w celu rozwiązania problemów i zmniejszenia obciążeń związanych z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe.

W listopadzie 2025 r. zostanie ogłoszony pierwszy konkurs na międzynarodowe projekty badawcze w ramach trzeciego obszaru tematycznego Partnerstwa: Provide innovative and cost-effective treatment options. Szacowany budżet konkursu to 35 mln EUR. Zakres tematyczny oraz wstępny harmonogram i zasady uczestnictwa w konkursie zostaną opublikowane jesienią 2025 r.
w oficjalnej zapowiedzi konkursu, a szczegółowe warunki konkursu będą dostępne w ogłoszeniu, planowanym do publikacji w listopadzie 2025 r.

Zachęcamy do zapoznania się z wstępną informacją o konkursie na stronie Partnerstwa OHAMR: https://ohamr.eu/2025/06/12/research-call-2025/

Partnerstwo OHAMR to 10-letni program realizowany w 2025 - 2035 w ramach Programu Horyzont Europa, jako kontynuacja działań dotychczasowej sieci JPI AMR - Joint Programming Initiative on Antimicrobial Resistance. Główne działania Partnerstwa określone są w ramach czterech tzw. programów wdrażania:

  • R&I funding programme: finansowanie projektów badawczo-rozwojowych,
  • Capacity strengthening programme: wzmacnianie potencjału naukowców i instytucji,
  • Data exploitation programme: ułatwianie i promowanie dostępu do danych i infrastruktur badawczych,
  • Impact programme: wykorzystanie zdobytej wiedzy i wyników badań na rzecz nowych rozwiązań, strategii czy polityk.

Kontakt w NCN: Alicja Dyląg, alicja.dylag@ncn.gov.pl

Strona Partnerstwa OHAMR: https://ohamr.eu/